Friday, August 21, 2015

തീപ്പിടുത്തം





സബരോൻ കി സിന്ദഗി ജോ കഭി നഹി കതം ഹോ ജാതി ഹേ എന്നാണല്ലോ പ്രമാണം. അതുകൊണ്ട് രണ്ടുമൂന്നു മാസം അലഞ്ഞു നടന്നിട്ടാണ് എനിക്ക് ദുബായിൽ ഒരു ജോലി ശരിയായത്. ദുബായ് നഗരത്തിലെ അംബരചുംബികളായ കെട്ടിടങ്ങളിൽ ഒന്നിലെ സ്ഥാപനത്തിൽ ഞാൻ ജോലി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് അന്ന് ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസമേ ആയിട്ടുള്ളൂ. രാവിലെ പതിവുപോലെ ലാപ്ടോപ് തൊട്ട് നെറുകിൽ വച്ച് കണ്ണടച്ച് കൈ കൂപ്പി 'അഖിലാണ്ഡമണ്ഡലം'  മനസ്സിൽ പാടി (പണ്ട് തൊട്ടേ ഉള്ള ശീലമാ) ഐശ്വര്യമായി ഞാൻ ലാപ്ടോപ്‌ സ്വിച്ച് ഓണ്‍ ചെയ്തു. അപ്പോഴാണ്‌ പുറത്തെവിടെയോ നിരത്താതെ മണിയടിക്കുന്നതു കേട്ടത്. 
 ഫയർ അലാമാണ് സംഭവം. കെട്ടിടത്തിനു തീ പിടിക്കുമ്പോഴാണല്ലോ ഈ അലാം അടിക്കുന്നത്. പക്ഷെ തീയുണ്ടെങ്കിൽ പുകയുണ്ടാകുമല്ലോ. പുകയൊന്നും ഇല്ല താനും. 
ഏതായാലും അന്നേരം  ഓഫിസിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന മറ്റു രണ്ടു യുവതികളോടൊപ്പം  ഞാനും പുറത്തിറങ്ങി. തൊട്ടടുത്ത ഓഫീസിലെ ഏകാന്തചന്ദ്രികയായ യുവതിയും ഞങ്ങളോടൊപ്പം കൂടി. അങ്ങനെ നാലുപേരും ഇടനാഴിയിൽ കൂടിനിന്ന് ഓടണോ അതോ പുക കണ്ടിട്ട് ഓടിയാൽ മതിയോ എന്ന് ചർച്ച ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. 
എനിക്കാണെങ്കിൽ ഭയങ്കരമായി പേടിയാകുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ കൂടെയുള്ളവർക്കാകട്ടെ ഓടണമോ വേണ്ടയോ എന്നതിനെപറ്റി ഐക്യകണ്ഠം ആയി ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്താൻ സാധിക്കുന്നുമില്ല. തനിയെ ഓടാൻ ആണെങ്കിൽ ഈ അഭിമാൻ സമ്മതിക്കുന്നുമില്ല. 
അങ്ങനെ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് ശാന്തസ്വരൂപനായ ഒരു നേപ്പാളി ചേട്ടൻ അതിലെ വന്നത്. കണ്ണടിച്ചു പോകുന്ന പച്ചനിറത്തിലുള്ള കോട്ട് ഇട്ടിരുന്നത് കൊണ്ട് അദ്ദേഹം ആ കെട്ടിടത്തിലെ ഒരു ജോലിക്കാരനാണെന്ന് മനസ്സിലായി. പക്ഷെ തീ പിടിച്ചതിന്റെ ആധി ഒന്നും ആളുടെ മുഖത്തില്ല. അദ്ദേഹം അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഉത്കണ്ഠയോടെ ചോദിച്ചു: 
"ചേട്ടാ, ഞങ്ങൾ നില്ക്കണോ അതോ പോണോ?"
 ഒരു ഋഷിവര്യനെപ്പോലെ ശാന്തനായിട്ടാണ് അദ്ദേഹം മറുപടി പറഞ്ഞത്:
"ആരും പേടിക്കണ്ട....എല്ലാരും....ഓടിക്കോ....ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കണം...ലിഫ്റ്റ്‌ ഉപയോഗിക്കരുത്...ഗോവണിയിലൂടെ ഇറങ്ങി താഴോട്ട് പോയ്ക്കോണം."
ഇത് കേട്ടതും ഞങ്ങൾ ഓഫീസിലേക്ക് ഓടി. വേഗം ചോറ്റുപാത്രം, ബാഗ്, ലാപ്ടോപ്പ്, ഫോണ്‍ ഇതൊക്കെ 'അയ്യോ എന്റെ ടീവി, അയ്യോ എന്റെ എമെർജെൻസി' എന്ന സി ഐ ഡി മൂസയിലെ ബിന്ദു പണിക്കർ മോഡലിൽ പെറുക്കിയെടുത്തു ഗോവണിയുടെ അടുത്തേയ്ക്കോടി. കൂട്ടത്തിൽ ചോറ്റുപാത്രം ആരും മറന്നിട്ടില്ലല്ലോ എന്ന് പരസ്പരം ഓർമിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ജീവൻ പോയാലും അതുമറക്കാൻ പാടില്ലല്ലോ.
വേറെ ഏതോ ഓഫിസിലെ രണ്ടു ചേച്ചിമാർ ഗോവണിയിലൂടെ മാറ്റിനി കഴിഞ്ഞു പോകുന്നതു പോലെ മന്ദം മന്ദം താഴോട്ടിറങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇവര്ക്കൊക്കെ ജീവിതം മടുത്തിട്ടാണോ എന്ന് അത്ഭുതപ്പെട്ടുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ അവരെ ഓവർറ്റെയ്ക് ചെയ്തു. 
പുറത്തെത്തിയപ്പോൾ കെട്ടിടത്തിനു ചുറ്റും ഫയർ എൻജിനുകളും, പോലിസുവണ്ടികളും നിരന്നു നിൽക്കുന്നുണ്ട്. പിന്നെ കുറെ ഫയർമാന്മാരും ആ കെട്ടിടത്തിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നവരും വഴിപ്പോക്കന്മാരും. എന്നാൽ പുകയൊന്നും കാണുന്നില്ല. തീയില്ലാതെ പുകയുണ്ടാവില്ല എന്നാണല്ലോ തിയറി. അപ്പൊ തീയുണ്ടെങ്കിൽ പുകയുണ്ടാവേണ്ടതല്ലേ? 
അങ്ങനെ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് ഞങ്ങൾ മറ്റൊരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത്. ചിലരെല്ലാം ഞങ്ങളെ 'എന്താ ഇത്?' എന്ന ഭാവത്തോടെ നോക്കുന്നു. സിമ്പിൾ ഡ്രസ്സ്‌ ധരിച്ച പെണ്‍കുട്ടികളെ ഇവർക്കിഷ്ടമാല്ലായിരിക്കും, അതുകൊണ്ടായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ അനുമാനിച്ചു. 
കെട്ടിടത്തിനു തീ പിടിച്ചു അതുകൊണ്ട് എല്ലാരും അടങ്ങി ഒതുങ്ങി നിന്നോണം എന്ന് അതാ ഒരു ചേട്ടൻ കോളാമ്പിമൈക്കിലൂടെ വിളിച്ചുപറയുന്നു. 
ഞാൻ എന്റെ സഹപ്രവർത്തകയോട് ചോദിച്ചു: "അറിയിക്കേണ്ടവരെ ഒക്കെ അറിയിക്കേണ്ടേ?"
"വേണം"
"എന്നാ...സമയം കളയണ്ടാ"
"ഹലോ...സാറല്ലേ...നമ്മുടെ ഓഫീസ് ഇതാ കത്തി ചാമ്പലാകാൻ പോകുന്നു. വേഗം വരിക."
ദേ ചിലരെല്ലാം ചേർന്ന് ഒരാളെ കെട്ടിടത്തിനുള്ളിൽ നിന്നും സ്ട്രെച്ചറിൽ എടുത്തുകൊണ്ടു വരുന്നു. ആളുടെ തലയിൽ ഒരു കെട്ടൊക്കെ ഉണ്ട്.
"അയ്യോ. ഇത് നമ്മുടെ ഡിക്രുചേട്ടനല്ലേ?"
"തങ്കപ്പെട്ട മനുഷ്യനായിരുന്നു"
"പാവം"
ആ ചേട്ടനെ ആംബുലൻസിൽ കയറ്റുന്നതും ആംബുലൻസ് നിലവിളിശബ്ദം ഇട്ടോണ്ട് പോകുന്നതും ഞങ്ങൾ നോക്കിനിന്നു.
അപ്പോൾ പുറകിൽ നിന്നൊരു പൊട്ടിച്ചിരി കേട്ടു. കെട്ടിടത്തിൻറെ മാനേജർ തങ്കപ്പൻ ചേട്ടനാണ്. ആരോടോ തമാശ പറഞ്ഞു ചിരിച്ചോണ്ട് നിൽക്കുകയാണ് ചുള്ളൻ.
ഞങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്തുചെന്നു.
"എങ്ങനെയാ ചേട്ടാ തീ പിടിച്ചത്?"
"തങ്കപ്പൻ ചേട്ടൻ ഒന്നുകൂടെ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
"തീയോ? അപ്പോൾ നിങ്ങൾ മെമോ വായിച്ചില്ലേ?"
"ഏതു മെമോ?"
"ഇന്ന് മോക്ക് ഡ്രിൽ ഉണ്ടാകും എന്ന് അറിയിച്ചോണ്ടുള്ള മെമോ എല്ലാ ഓഫീസിലും കൊടുത്തിരുന്നല്ലോ?"
"ങേ!!!"
ഞങ്ങൾ നാലുപേരും ഒരുമിച്ചു ഞെട്ടി. 
"അപ്പോൾ ആ ആംബുലൻസിൽ കൊണ്ടുപോയ ഡിക്രു ചേട്ടൻ?"
 " അങ്ങേരെ അപ്പുറത്ത് കൊണ്ടുപോയി അപ്പോൾത്തന്നെ ഇറക്കിവിട്ടില്ലേ?"
ആളുകൾ ഞങ്ങളെ അന്യഗ്രഹജീവികളെ നോക്കുന്നതുപോലെ നോക്കിയതിന്റെ ഗുട്ടൻസ് അപ്പോഴാണ്‌ ഞങ്ങൾക്ക് പിടികിട്ടിയത്.
ഞങ്ങൾ മാത്രമാണ് ചോറ്റുപാത്രവും ബാഗും ചട്ടിയും കുട്ടിക്കലവും ഒക്കെ എടുത്തോണ്ട് വന്നിട്ടുള്ളത്!!!
ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ ഇളിഭ്യരായി വിഷണ്ണരായി  എകാന്തരായി നിൽക്കുമ്പോഴാണ് അടുത്ത അനൗൻസ്മെന്റ്:
"ഈ മോക്ക് ഡ്രിൽ ഇവിടെ അവസാനിക്കുകയാണ്.  ഈ പരിപാടിയുമായി സഹകരിച്ച എല്ലാവർക്കും നന്ദി. എല്ലാവർക്കും ഓഫിസുകളിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകാവുന്നതാണ്. ഇനിയൊരു അറിയിപ്പുണ്ടാകുന്ന വരെ മറ്റൊരു അറിയിപ്പ് ഉണ്ടാകുന്നതല്ല." 
ഇത് കേട്ടതും തലയിൽ മുണ്ടിട്ടുകൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾ ഓഫിസിലേക്ക് ഓടി.
ദുബായിലെ ഓരോരോ ആചാരങ്ങളേ!!!

4 comments:

  1. സാരല്യാ. ഒരു എക്സ്പീരിയന്‍സ് ആയില്ല്ലേ!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ഇനി അങ്ങനെ സമാധാനിക്കാം :)

      Delete
  2. മോക് ഡ്രിൽ നടത്തുന്നത് നേരത്തെ അറിയിക്കും എന്ന കേട്ടിട്ട് ഒരു ഇത്

    ഇന്ന് ഉച്ചക്ക് സർപ്രൈസ് വിസിറ്റ് ഉണ്ടാകും എന്ന പോലെ

    പിന്നെ പുകയുണ്ടെകിൽ തീ ഉണ്ട് , പക്ഷെ തീ ഉണ്ടെങ്കിൽ പുക വേണമെന്നില്ല ട്ടോ :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. ഇവിടെ സാധാരണ മോക്ക് ഡ്രില്ലിനു മുൻപ് മെമോ തരാറുണ്ട്. :)

      Delete