Wednesday, June 24, 2015

ഒരു മധുവിധു ഓർമ

കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ ഹണിമൂണിന് എവിടെ പോകണംഎന്നതിനെ പറ്റി ഞാനും എന്റെ ഭർത്താവും തമ്മിൽ സ്ഥിരം തർക്കിക്കുമായിരുന്നു. എനിക്ക് സ്വിറ്റ്സർലാൻഡ്‌ ആയിരുന്നു താൽപര്യം. പുള്ളിക്കാരനാകട്ടെ പാരിസും. പക്ഷെ ഞങ്ങളുടെ പദ്ധതികൾ ഒന്നും നടന്നില്ല. അതിനു രണ്ടു കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒന്നാമതു സ്വിറ്റ്സർലാൻഡിലും പാരിസിലും മറ്റും തണുപ്പായത് കൊണ്ട് ജലദോഷം വരുമോ എന്ന പേടിയായിരുന്നു. രണ്ടാമത് എനിക്ക് ലീവോന്നും ബാക്കി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. 
അത് കൊണ്ട് അന്ന് ഞാൻ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന കോഴിക്കോട് ഹണിമൂണ്‍ ഡെസ്റ്റിനേഷൻ ആയി ഞങ്ങൾ സെലക്ട്‌ ചെയ്തു. വെറൈറ്റി ആയിക്കോട്ടെ എന്ന് കരുതി അങ്ങോട്ടുള്ള യാത്ര ബൈക്കിലാക്കാൻ തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു കൃത്യം ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സദ്യക്ക് ബാക്കി വന്ന അച്ചാറും വിരുന്നുകാർ കഴിക്കാതെ ബാക്കിയായ കായ വറുത്തതും കുഴലപ്പവും ഒക്കെ പൊതിഞ്ഞു കെട്ടി ഞാനും എന്റെ കെട്ട്യോനും കോഴിക്കോട്ടേക്ക് വച്ചുപിടിച്ചു. 
ഭർത്താവിനു എന്റെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവം മനസ്സിലായി വരുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പുതുമണവാട്ടി  ആയതുകൊണ്ട് വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ട് ഡീസന്റ് ആയിട്ടായിരുന്നു അത് വരെ ഞാൻ പെരുമാറിയിരുന്നത്. ഞങ്ങൾ തനിയെ ആയപ്പോൾ ഭർത്താവിനു കാര്യങ്ങൾ ഏതാണ്ടൊക്കെ പിടികിട്ടി തുടങ്ങി. പാചകത്തിലുള്ള എന്റെ നൈപുണ്യം മനസ്സിലാക്കി കറി ഞാൻ വച്ചോളാം നീ ചോറു മാത്രം വച്ചാൽ മതി എന്ന് വരെ അദ്ദേഹം പ്രസ്താവന ഇറക്കി. 
എന്നാൽ ഞങ്ങൾ കോഴിക്കോട്ടെത്തിയതിന്റെ അടുത്ത ദിവസം രാവിലെയാണ് അദ്ദേഹത്തെ ഞെട്ടിക്കുകയും എന്നെ കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ധാരണകൾ മാറ്റിയെഴുതുകയും ചെയ്ത ആ ഘോരസംഭവം നടന്നത്. 
ചെയ്തത് തെറ്റാണെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ കുറ്റബോധം കൊണ്ട് എന്റെ മനസ്സ് നീറി. മനസ്സിൽ കുറ്റബോധം തോന്നിയാൽ ചെയ്യുന്നതെല്ലാം യാന്ത്രികമായി തീരുമല്ലോ. അത് കൊണ്ട് എല്ലാം ഭർത്താവിനോട് തന്നെ തുറന്നു പറയാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു. 
ഞാൻ ചെയ്തത് എന്താണെന്ന് അറിഞ്ഞാൽ എന്റെ ഭർത്താവ് എന്നോട് ക്ഷമിക്കുമോ? ഒട്ടേറെ പ്രതീക്ഷകളോടെ വിവാഹജീവിതത്തിലേക്ക് കാലെടുത്തു വച്ച ഒരാൾക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നതാണോ ഞാൻ പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യങ്ങൾ? എന്തായാലും പറയാൻ തന്നെ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
പുലർച്ചെ ഒമ്പത് മണിക്ക് കൂർക്കം വലിച്ചുറങ്ങുന്ന അദ്ദേഹത്തെ ഞാൻ കുലുക്കിവിളിച്ചു. കഷ്ടപ്പെട്ട് കണ്ണ് തുറന്ന ടിയാൻ കണ്ടത് കുറ്റബോധം കൊണ്ട് തലതാഴ്ത്തി ഇരിക്കുന്ന എന്നെയാണ്. രംഗം കുറച്ചു സെന്റിമെന്റൽ ആയിക്കോട്ടെ എന്ന് കരുതി ഇപ്പ കരയും എന്നൊരു ഭാവം മുഖത്ത് വരുത്താൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. ഏതായാലും സംഗതി അത്ര പന്തിയല്ല എന്ന് ഭര്ത്താവിനു മനസ്സിലായി. 
"എന്ത് പറ്റി ദീപേ?"
"എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം. എനിക്കൊരു തെറ്റ് പറ്റിപ്പോയി." (ഗദ്ഗദം)
"എന്താ ഉണ്ടായെന്നു പറ...എന്തായാലും പരിഹാരമുണ്ടാക്കാം."(ആകാംക്ഷ)
"എനിക്ക് മാപ്പ് തരണം...പറ്റിപ്പോയി"(സസ്പെൻസ്...സസ്പെൻസ്)
ഭർത്താവിനു ടെൻഷൻ കൂടി. 
എന്തായിരിക്കും അത്? ഇനി അവൾ..... 
"എന്താ സംഭവം? പറ...പ്ലീസ്..."
"ഞാൻ പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യം ക്ഷമയോടെ കേൾക്കണം. മൂന്നാമതൊരാൾ ഇതറിയാൻ പാടില്ല"
"ഇല്ല."
"ഉറപ്പ്?"
"ഉറപ്പ്"
"എന്നാലേ...ചേട്ടന്റെ ബ്രഷ് എടുത്താ ഞാൻ രാവിലെ പല്ല് തേച്ചത്. അറിയാതെ പറ്റിപ്പോയതാണ്. എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം. ക്ഷമിക്കില്ലേ?" 
ഭർത്താവിന്റെ ചെവിയിൽ നിന്നും ഒരു കിളി പറന്നു പോകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു.
"ഹാവൂ..ഇത്രേ ഉള്ളൂ...പേടിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞല്ലോ!"
അല്പ്പം ആലോചിച്ച്...
"എന്തായാലും ഞാൻ കുറച്ചു നേരം കൂടെ ഉറങ്ങട്ടെ."
സമാധാനത്തോടെ എണീറ്റ് പോകാൻ തുടങ്ങിയ എന്നെ അദ്ദേഹം ഒന്നൂടെ വിളിച്ചു.
"പിന്നേ...ആ ബ്രഷ് ഇനി കുട്ടി തന്നെ വച്ചോളു...പല്ല് തേക്കുമ്പോൾ എന്നെ ഓർത്താൽ മതി"
"ശരി"
"എന്നാ ഗുഡ്നൈറ്റ്"
"ഗുഡ് നൈറ്റ്"

ശുഭം